Çamaşır İpi

Fotoğraflarda bile yarım yamalak kalıyor 
Babasını çocukken kaybeden çocukların gülümsemesi.

Ipıslak çamaşırlarla yüklü bir ip gibi geriliyor
Ve zorla eğiliyor dudaklarının bir köşesi.

Sonra mutluluğun geçimliliği devreye giriyor
Buhar olup uçuyor suyu, mutluluk zamanın en sadık kölesi.

Hareketli

Gülümseten şarkılara vaktimiz olmadı ki bizim.

Başımızda kavak yelleri esmedi.

Boğazdan kılavuz kaptanı olmadan geçerken

Dümeni kilitlenip bin yıllık yalıya çarptı

Gençliğimizin ilk ve son baharı.

Değişiklik

Bir ağaç vardı köşede, aşağıda

Kesmişler.

Bir demire kazımıştım adımızı

Küçük bir kalp içinde

Çalmışlar.

Ve yol vermiş bildiğimiz her şey

Dizginsiz gelenlere

Ardı sıra

O ormanın yolu,
Denizin feneri,
Okulun boyası
Minibüsün güzergahı,
Berberin dükkanı,
Ve hatta
Çocukların oyunları,
Toplu taşıma araçları,
Penceremizin manzaraları
Hava alanları
Ve metro istasyonları.

Yağmur Sonrası

Toprağın hiçbir kazanımı yoktur ama
Bir başka kokar yağmur sonrası.

Bir başka bakar dünyaya
Tekrar kuruyuncaya kadar.

Yalın-ız

Nasıl yalnızız bir bilseniz
Yürüyenin yanındaki vasıfsız merdiven
Antep'in yanındaki tuzlu fıstık gibi

ve tükeniyoruz boşuna.

Rakının dışındaki buz
Gitarın sağlam beş teli gibi.