Fotoğraflarda bile yarım yamalak kalıyor
Babasını çocukken kaybeden çocukların gülümsemesi.
Ipıslak çamaşırlarla yüklü bir ip gibi geriliyor
Ve zorla eğiliyor dudaklarının bir köşesi.
Sonra mutluluğun geçimliliği devreye giriyor
Buhar olup uçuyor suyu, mutluluk zamanın en sadık kölesi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder