Bazen bir yere giderim bilmeden. Bir söz vardır, gideceğin yeri değil, yönü belirle diye, öyle yaparım işte. Aklıma esmesine de gerek yok sokaklarda olmak, deniz havasını nikotinle birlikte ciğerlerime çekmek benim için artık yaşamsal bir faliyet gibi. Bir borç gibi üzerimde sürekli. Çünkü gidip görmediğim bir yer kalmasın istiyorum, hakkını vereyim, çağlar açıp kapatan bu yüce şehrin diyorum. Diyorum ve yola çıkıyorum. Hayat bu günlerde, paramın yettiği kadar benzin alıp, benzinimin yettiği kadar gezmekten ibaret benim için. Öyle şey mi olur, insan tek başına amaçsızca gezebilir mi demeyin. Çok da güzel olur, çok da iyi olur tamam mı.
Lafı yine fazla uzattım, öyle günlerden birinde Anadolu Yakası'nda gezinirken hep gitmek istediğim bir yere denk geldim. Tesadüf işte güzeldi, görülmeyi hak eden bir yerdi . Her duyguyu ayrı ayrı hissettirebilecek bir yer. Belki de İstanbul şairi Y. Kemal Beyatlı'nın İstanbul'a bakıp bu dizeleri yazmasını sağlayan yer, kim bilir?
İyi seyirler :)
''Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul.
Görmedim, gezmediğim, sevmediğim hiç bir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtıma keyfince kurul,
Sade bir semtini sevmek bile, bir ömre değer.''
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder