Hayır ise bunun tıbbi bir döküman olmadığını belirtmek isterim. Ne olduğu, sebepleri, belirtileri ve tedavisi hakkında da doğal olarak pek bilgi sahibi değilim.
Peki nasıl devam edebiliriz?
Benzetme yapmayı severim.
Benzetme yapmak, dilimizin ve belki de bir çok dilin vaz geçilmez bir parçası. Her zaman, hemen hepimiz anlamı kuvvetlendirmek için buna baş vurmaz mıyız? Kelimeler kifayetsiz kalmasın diye, hitap ettiğimiz her kimse, kalbine veya beynine hitap ederken severek yaparız bunu.
Uzun cümleleri severim ama bu gece değil.
Bir parçanızı kaybetmeme isteği, hayatta kalma iç güdünüze ne kadar karşı koyabilir? Hele ki her saatin 60'ta birinin bu kadar kıymet görmesi gereken bir vakitte?
Tek şansınız yardım edebilecek birilerinin var olmasıdır. Geri kalan hayatınızın nasıl olacağını düşünmeye çok kısa bir vakit ayırdıktan sonra, bir hayatınız olması için gerekenin yapılması için can atarsınız.
Eğer aylar, yıllar boyunca yürümenize, koşmanıza, okumanıza, çalışmanıza, özgür hissetmenize, sevmenize, sevilmenize ve sevişmenize kısacası kendiniz olmanıza yardım eden kişi veya şey, canınıza kast ederse hissedecekleriniz de benzer olacaktır.
Olmalıdır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder